ေမြးဖြားရာပုခက္တြင္းကေန..
ေသဆံုးရာအုတ္ဂူမေရာက္ခင္ထိ..
သင္ခန္းစာေပါင္းမ်ားစြာကို..
သင္ယူေနႀကရ..
ေလာကႀကီးကပို့ခ်တဲ့..
သင္ခန္းစာေတြကလည္း..
တစ္ခါတစ္ေလလြယ္လိုက္..
တစ္ခါတစ္ေလ..ခက္လိုက္..
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း..
မလြယ္မခက္ေလးေပါ့..
ငါကလည္း..
တစ္ခါတစ္ေလက်လိုက္..
တစ္ခါတစ္ေလေအာင္လိုက္..
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း..
ဂုဏ္ထူးေလးေတာင္ထြက္လိုက္ေသး..
ထုေလမာေလ..ငါးဖယ္တစ္ေကာင္လိုစိ
ဘယ္သူေသေသငေတမာေနႀကတဲ့လူေတြႀကား
ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္ေမာတတ္ခဲ့တာ
ဘ၀ကေပးတဲ့..လက္ဆင္ေတြေႀကာင့္ေပါ
ငါ့ရင္ထဲမွာ..ဘုရားရွိတယ္..
ငါ့စိတ္ထဲမွာတရားသိတယ္..
ဒါေပမယ့္...
ငါဆုမေတာင္းတတ္ပါဘူး..
ဘာလို့လဲဆိုေတာ့..
ဆုေတာင္းတိုင္းသာျပည့္မယ္ဆုိရင္
ငါတို့ဗုဒၵက..
ဒုကၡဆိုတဲ့စကားကို..
ပို့ခ်ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး..
ဒါ့ေႀကာင့္..
ေလာကသင္ခန္းစာေတြကို..
ငါသင္ယူခဲ့တယ္..
ငါသင္ယူေနဆဲပါပဲ..
ခက္တာက..
ငါဘယ္တန္းမွန္း..
င့ါကိုယ္ငါမသိတာပဲ..
No comments:
Post a Comment