ဘယ္မွာပန္းမ်ား က်န္မည္နည္း။
လွဳိင္းပုတ္တိုင္းသာ ကမ္းျပိဳပါမူ
ဘယ္မွာေျမႀကီး က်န္မည္နည္း။
က်ရွံုးတိုင္းသာ ငိုရပါမူ
ဘယ္မွာမ်က္ရည္ က်န္မည္နည္း။
အေမွာင္တစ္ဝက္ လင္းတစ္ဝက္နဲ႕
တစ္ရက္တစ္ခါ ႀကံဳျမဲသာတည္း။
အရွုံးတစ္လွည္႕ ႏိုင္တစ္လွည္႕မွာ
မ်က္လွည္႕ပမာ ေတြ႕ျမဲသာတည္း။
ဘဝသည္ကား တိုက္ပြဲမ်ားပင္
လွဳပ္ရွားရေသာ လူ႕ရြာေတာဝယ္
လင္းေသာ ေမွာင္ေသာ
ေအာင္ေသာ ရွုံးေသာ
မုန္းေသာ ခ်စ္ေသာ
သစ္ေသာ ေဟာင္းေသာ
ပူေသာ ေအးေသာ
ႏုေသာ ႀကမ္းေသာ
ေစာေႀကာစိတ္ျဖာ မေနပါေပ။
လဲရာက ထက်ရာကတက္
ပ်က္ရာကေဆာက္ ေရွ႕သို႕ေလွ်ာက္၍
ေရာက္ရာဘဝ အားမာန္ျပရင္း
ရုန္းရ ကန္ရ မည္တကား။ ။
No comments:
Post a Comment